Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

of an Italian mother

  • 1 com-misceō (conm-)

        com-misceō (conm-) miscuī, mīxtus    (mīstus), ēre, to mix, mingle together, intermingle: ignem cum urbis incendio: frusta commixta mero, V.: Chio nota si commixta Falerni est, H.: fumus in auras Commixtus, V.—Fig., to unite, bring together, join, mingle: numquam temeritas cum sapientiā commiscetur: terroribus Commixtus clamor, V.: Italo commixtus sanguine Silvius, i. e. of an Italian mother, V.

    Latin-English dictionary > com-misceō (conm-)

  • 2 commisceo

    com-miscĕo ( con-m-), miscui, mixtum, or mistum, 2, v. a., to mix or mingle together, to intermingle (class.).
    I.
    Lit., constr. with cum, with abl., with in or inter, and absol.
    A.
    With cum and abl.:

    postea amurcam cum aquā commisceto aequas partis,

    Cato, R. R. 93; 103; 109:

    ventus... se cum eo commiscuit igni,

    Lucr. 6, 276:

    ignem illum sempiternum (Vestae) cum totius urbis incendio,

    Cic. Dom. 57, 144:

    servos cum ingenuis,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    With abl.:

    canes capro commixta,

    Plaut. Most. 1, 1, 40:

    commixta. vis venti calore, Lucr 6, 322: liquidum corpus turbantibus aëris auris,

    id. 5, 502:

    frusta cruento commixta mero,

    Verg. A. 3, 633:

    commixtis igne tenebris,

    id. ib. 8, 255:

    aether... magno commixtus corpore,

    id. G. 2, 327:

    Chio nota si commixta Falerni est,

    Hor. S. 1, 10, 24:

    commixtae salivae melle,

    Suet. Vit. 2:

    reliquias Phyllidis cineribus Juliae,

    id. Dom. 17:

    crocum aquā pluviali,

    Scrib. Comp. 265.—
    C.
    With in or inter:

    inter se omnia pariter,

    Cato, R. R. 96, 1:

    necesse est ventus et aër Et calor inter se vigeant commixta per artus,

    Lucr. 3, 283:

    fumus in auras Commixtus tenuis,

    Verg. G. 4, 500.—
    D.
    Absol.:

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7:

    in hac (patinā) scarorum jocinera, phasianarum cerebella... commiscuit,

    Suet. Vit. 13.—Esp., in part. perf., mingled, compounded:

    cibos omnis commixto corpore dicent Esse,

    Lucr. 1, 861:

    fert commixtam ad astra favillam,

    Verg. A. 9, 76; cf.:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    id. ib. 12, 835.—Esp., of sexual union:

    commiscendorum corporum libidines,

    Cic. N. D. 2, 51, 128: commisceri, Jul. Epit. Nov. 107, § 373.—
    II.
    Transf., in gen., to unite, bring together, join, mingle:

    ego abeo a te, ne quid tecum consili conmisceam, Plaut Mil. 2, 5, 68: siquis cum eo (Neptuno) quid rei conmiscuit,

    id. Rud. 2, 6, 3:

    jus accusatoris cum jure testimonii,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    numquam temeritas cum sapientiā comm iscetur,

    Cic. Marcell. 2, 7:

    gemitu commixta querella,

    Lucr. 6, 1159:

    attulit hunc illi caecis terroribus aura Commixtum clamorem,

    Verg. A. 12, 618:

    utrasque partis in computatione,

    Dig. 35, 2, 1, § 14.—
    B.
    To produce by mingling:

    Italo commixtus sanguine Silvius,

    i. e. of an Italian mother, Verg. A. 6, 762:

    materiae ex utroque commixtae,

    Quint. 3, 8, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > commisceo

  • 3 conmisceo

    com-miscĕo ( con-m-), miscui, mixtum, or mistum, 2, v. a., to mix or mingle together, to intermingle (class.).
    I.
    Lit., constr. with cum, with abl., with in or inter, and absol.
    A.
    With cum and abl.:

    postea amurcam cum aquā commisceto aequas partis,

    Cato, R. R. 93; 103; 109:

    ventus... se cum eo commiscuit igni,

    Lucr. 6, 276:

    ignem illum sempiternum (Vestae) cum totius urbis incendio,

    Cic. Dom. 57, 144:

    servos cum ingenuis,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    With abl.:

    canes capro commixta,

    Plaut. Most. 1, 1, 40:

    commixta. vis venti calore, Lucr 6, 322: liquidum corpus turbantibus aëris auris,

    id. 5, 502:

    frusta cruento commixta mero,

    Verg. A. 3, 633:

    commixtis igne tenebris,

    id. ib. 8, 255:

    aether... magno commixtus corpore,

    id. G. 2, 327:

    Chio nota si commixta Falerni est,

    Hor. S. 1, 10, 24:

    commixtae salivae melle,

    Suet. Vit. 2:

    reliquias Phyllidis cineribus Juliae,

    id. Dom. 17:

    crocum aquā pluviali,

    Scrib. Comp. 265.—
    C.
    With in or inter:

    inter se omnia pariter,

    Cato, R. R. 96, 1:

    necesse est ventus et aër Et calor inter se vigeant commixta per artus,

    Lucr. 3, 283:

    fumus in auras Commixtus tenuis,

    Verg. G. 4, 500.—
    D.
    Absol.:

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7:

    in hac (patinā) scarorum jocinera, phasianarum cerebella... commiscuit,

    Suet. Vit. 13.—Esp., in part. perf., mingled, compounded:

    cibos omnis commixto corpore dicent Esse,

    Lucr. 1, 861:

    fert commixtam ad astra favillam,

    Verg. A. 9, 76; cf.:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    id. ib. 12, 835.—Esp., of sexual union:

    commiscendorum corporum libidines,

    Cic. N. D. 2, 51, 128: commisceri, Jul. Epit. Nov. 107, § 373.—
    II.
    Transf., in gen., to unite, bring together, join, mingle:

    ego abeo a te, ne quid tecum consili conmisceam, Plaut Mil. 2, 5, 68: siquis cum eo (Neptuno) quid rei conmiscuit,

    id. Rud. 2, 6, 3:

    jus accusatoris cum jure testimonii,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    numquam temeritas cum sapientiā comm iscetur,

    Cic. Marcell. 2, 7:

    gemitu commixta querella,

    Lucr. 6, 1159:

    attulit hunc illi caecis terroribus aura Commixtum clamorem,

    Verg. A. 12, 618:

    utrasque partis in computatione,

    Dig. 35, 2, 1, § 14.—
    B.
    To produce by mingling:

    Italo commixtus sanguine Silvius,

    i. e. of an Italian mother, Verg. A. 6, 762:

    materiae ex utroque commixtae,

    Quint. 3, 8, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > conmisceo

  • 4 Manto

    1.
    manto, āre, 1, v. freq. n. and a. [maneo].
    I.
    Neutr., to stay, remain, wait (ante-class.): in eādem mantat malitiā, Caecil. ap. Non. 505, 27 (Com. Rel. v. 87 Rib.):

    manta,

    Plaut. Ps. 1, 3, 49; id. Rud. 2, 4, 26:

    usque mantant,

    id. Most. 1, 2, 34. —
    II.
    Act., to wait for, await a person:

    nos apud aedem,

    Plaut. Poen. 1, 2, 52: jam me adeo manta, Caecil. ap. Fest. p. 133 (Com. Rel. v. 34 Rib.).
    2.
    Manto, ūs, f., = Mantô.
    I.
    The daughter of Tiresias, a prophetess, and mother of the seer Mopsus, Ov. M. 6, 157; Mel. 1, 17, 2; Hyg. Fab. 128; Stat. Th. 7, 758; 10, 679.—
    II.
    An Italian nymph who had the gift of prophecy, the mother of Ocnus, who founded the city of Mantua:

    (Ocnus) Fatidicae Mantūs et Tusci filius amnis,

    Verg. A. 10, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > Manto

  • 5 manto

    1.
    manto, āre, 1, v. freq. n. and a. [maneo].
    I.
    Neutr., to stay, remain, wait (ante-class.): in eādem mantat malitiā, Caecil. ap. Non. 505, 27 (Com. Rel. v. 87 Rib.):

    manta,

    Plaut. Ps. 1, 3, 49; id. Rud. 2, 4, 26:

    usque mantant,

    id. Most. 1, 2, 34. —
    II.
    Act., to wait for, await a person:

    nos apud aedem,

    Plaut. Poen. 1, 2, 52: jam me adeo manta, Caecil. ap. Fest. p. 133 (Com. Rel. v. 34 Rib.).
    2.
    Manto, ūs, f., = Mantô.
    I.
    The daughter of Tiresias, a prophetess, and mother of the seer Mopsus, Ov. M. 6, 157; Mel. 1, 17, 2; Hyg. Fab. 128; Stat. Th. 7, 758; 10, 679.—
    II.
    An Italian nymph who had the gift of prophecy, the mother of Ocnus, who founded the city of Mantua:

    (Ocnus) Fatidicae Mantūs et Tusci filius amnis,

    Verg. A. 10, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > manto

  • 6 orīgō

        orīgō inis, f    [orior], a beginning, commencement, source, start, descent, lineage, birth, origin: originem rerum quaerere: tyranni: principii nulla est origo, nam e principio oriuntur omnia: ab origine gentem (conripiunt morbi), V.: fontium qui celat origines Nilus, source, H.: Auctore ab illo ducis originem, are descended from, H.: Mentis malae est origo penes te, Iu.—Plur. (as a title), a work by Cato upon the early history of the Italian cities, C., N.—A race, stock, family: Ille tamen nostrā deducit origine nomen, V.: ab origine ultimā stirpis Romanae generatus, one of the oldest families, N.—An ancestor, progenitor, founder: Aeneas, Romanae stirpis origo, V.: gentis, Ta.: mundi melioris origo, creator, O.: (urbes)... pars originibus suis praesidio fuere, their mother-cities, S.
    * * *
    origin, source; birth, family; race; ancestry

    Latin-English dictionary > orīgō

  • 7 Origo

    1.
    ŏrīgo, ĭnis, f. [orior], earliest beginning, commencement, source, descent, lineage, birth, origin (class.; syn. ortus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    originem rerum quaerere,

    Cic. Univ. 3:

    origo tyranni,

    id. Rep. 2, 29, 51:

    principii nulla est origo: nam e principio oriuntur omnia,

    id. ib. 6, 25, 27:

    nullius autem rei causā remotā reperiri origo potest,

    id. Univ. 2, 3:

    rerum genitalis,

    Lucr. 5, 176:

    ab origine gentem (corripiunt morbi),

    Verg. G. 3, 473:

    summi boni,

    Cic. Fin 2, 10, 31:

    omnium virtutum,

    id. ib. 4, 7, 17:

    fontium qui celat origines Nilus,

    source, Hor. C. 4, 14, 45:

    auctore ab aliquo ducere originem,

    to derive one's origin from, to descend from, id. ib. 3, 17, 5:

    mentis causa malae est origo penes te,

    Juv. 14, 226:

    accipere,

    to take its origin, originate, Quint. 5, 11, 19:

    ducere ex Hispaniā,

    to be of Spanish derivation, id. 1, 5, 57: deducere ab aliquo, to derive one's origin from, descend from, Plin. [p. 1279] 6, 20, 23, §

    76: ab aliquo habere,

    to draw one's origin from, descend from, id. 15, 14, 15, § 49:

    trahere,

    id. 5, 24, 21, § 86:

    PATRONVS AB ORIGINE,

    i. e. from his ancestors, Inscr. Fabr. p. 101, n. 232.—
    B.
    In partic.:

    Origines,

    the title of a work by Cato upon the early history of the Italian cities, Nep. Cat. 3, 3:

    quod (M. Cato) in principio scripsit Originum suarum,

    Cic. Planc. 27, 66; id. Sen. 11, 38.—Hence, in allusion to this title: quam ob rem, ut ille solebat, ita nunc mea repetet oratio populi origines;

    libenter enim etiam verbo utor Catonis,

    Cic. Rep. 2, 1, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    A race, stock, family, Ov. M. 1, 186:

    ille tamen nostrā deducit origine nomen,

    Verg. A. 10, 618:

    Vitelliorum originem alii aliam tradunt: partim veterem et nobilem, partim vero novam et obscuram, atque etiam sordidam,

    Suet. Vit. 1.—Of animals, Verg. G. 3, 473. —
    B.
    Of persons, an ancestor, progenitor, founder:

    Aeneas, Romanae stirpis origo,

    Verg. A. 12, 166:

    celebrant carminibus antiquis Tuisconem deum terrā editum, et filium Mannum, originem gentis conditoresque,

    Tac. G. 2:

    hujus origo Ilus,

    Ov. M. 11, 755:

    mundi melioris origo,

    the creator, id. ib. 1, 79; cf. Stat. Th. 1, 680:

    eaeque (urbes) brevi multum auctae, pars originibus suis praesidio, aliae decori fuere,

    their mother-cities, Sall. J. 19, 1; so Liv. 26, 13; 38, 39; also in sing., id. 37, 37; Inst. 23, 1.
    2.
    Ŏrīgo, ĭnis, f., a female proper name, Hor. S. 1, 2, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > Origo

  • 8 origo

    1.
    ŏrīgo, ĭnis, f. [orior], earliest beginning, commencement, source, descent, lineage, birth, origin (class.; syn. ortus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    originem rerum quaerere,

    Cic. Univ. 3:

    origo tyranni,

    id. Rep. 2, 29, 51:

    principii nulla est origo: nam e principio oriuntur omnia,

    id. ib. 6, 25, 27:

    nullius autem rei causā remotā reperiri origo potest,

    id. Univ. 2, 3:

    rerum genitalis,

    Lucr. 5, 176:

    ab origine gentem (corripiunt morbi),

    Verg. G. 3, 473:

    summi boni,

    Cic. Fin 2, 10, 31:

    omnium virtutum,

    id. ib. 4, 7, 17:

    fontium qui celat origines Nilus,

    source, Hor. C. 4, 14, 45:

    auctore ab aliquo ducere originem,

    to derive one's origin from, to descend from, id. ib. 3, 17, 5:

    mentis causa malae est origo penes te,

    Juv. 14, 226:

    accipere,

    to take its origin, originate, Quint. 5, 11, 19:

    ducere ex Hispaniā,

    to be of Spanish derivation, id. 1, 5, 57: deducere ab aliquo, to derive one's origin from, descend from, Plin. [p. 1279] 6, 20, 23, §

    76: ab aliquo habere,

    to draw one's origin from, descend from, id. 15, 14, 15, § 49:

    trahere,

    id. 5, 24, 21, § 86:

    PATRONVS AB ORIGINE,

    i. e. from his ancestors, Inscr. Fabr. p. 101, n. 232.—
    B.
    In partic.:

    Origines,

    the title of a work by Cato upon the early history of the Italian cities, Nep. Cat. 3, 3:

    quod (M. Cato) in principio scripsit Originum suarum,

    Cic. Planc. 27, 66; id. Sen. 11, 38.—Hence, in allusion to this title: quam ob rem, ut ille solebat, ita nunc mea repetet oratio populi origines;

    libenter enim etiam verbo utor Catonis,

    Cic. Rep. 2, 1, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    A race, stock, family, Ov. M. 1, 186:

    ille tamen nostrā deducit origine nomen,

    Verg. A. 10, 618:

    Vitelliorum originem alii aliam tradunt: partim veterem et nobilem, partim vero novam et obscuram, atque etiam sordidam,

    Suet. Vit. 1.—Of animals, Verg. G. 3, 473. —
    B.
    Of persons, an ancestor, progenitor, founder:

    Aeneas, Romanae stirpis origo,

    Verg. A. 12, 166:

    celebrant carminibus antiquis Tuisconem deum terrā editum, et filium Mannum, originem gentis conditoresque,

    Tac. G. 2:

    hujus origo Ilus,

    Ov. M. 11, 755:

    mundi melioris origo,

    the creator, id. ib. 1, 79; cf. Stat. Th. 1, 680:

    eaeque (urbes) brevi multum auctae, pars originibus suis praesidio, aliae decori fuere,

    their mother-cities, Sall. J. 19, 1; so Liv. 26, 13; 38, 39; also in sing., id. 37, 37; Inst. 23, 1.
    2.
    Ŏrīgo, ĭnis, f., a female proper name, Hor. S. 1, 2, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > origo

  • 9 Rhea

    1.
    Rhēa, ae, f., an old Italian name. Thus, Rhea Silvia, daughter of Numitor and mother of Romulus and Remus, Liv. 1, 3; Flor. 1, 1, 1; Prud. adv. Symm. 1, 174 (cf. Verg. A. 1, 276).—Hence comes the name of the fabled priestess Rhea in Verg. A. 7, 659.
    2.
    Rhĕa, ae, f., = Rhea, another name for Cybele, Ov. F. 4, 201:

    Rhea, quae Latiis Ops,

    Aus. Idyll. 12 de Deis, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Rhea

См. также в других словарях:

  • Italian nationality law — is the law of Italy governing the acquisition, transmission and loss of Italian citizenship. Like many continental European countries it is largely based on jus sanguinis. It also incorporates many elements that are seen as favourable to the… …   Wikipedia

  • Italian profanity — Italian language Schools and Encyclopaediae Accademia della Crusca Sicilian School Enciclopedia Italiana Language Alphabet Dialects Grammar Pron …   Wikipedia

  • Italian Sign Language — or LIS ( Lingua dei Segni Italiana ) is the manual language employed by deaf in Italy. It began to be deeply analyzed in the 80s, in the line of what William Stokoe had made with American Sign Language in the 60s. Until recently, most of the… …   Wikipedia

  • Italian literature — is literature written in the Italian language, particularly within Italy. It may also refer to literature written by Italians or in Italy in other languages spoken in Italy, often languages that are closely related to modern Italian. Early… …   Wikipedia

  • Italian Jews — can be used in a broad sense to mean all Jews living in Italy or in a narrower sense to mean the ancient community who use the Italian rite, as distinct from newer arrivals who use the Sephardi or Ashkenazi rite.DivisionsItalian Jews historically …   Wikipedia

  • Mother Angelica — Mother Mary Angelica of the Annunciation Mother Angelica, Founder of EWTN Born Rita Antoinette Rizzo April 20, 1923 (1923 04 20) (age 88) …   Wikipedia

  • Mother Said — Desperate Housewives episode It s not like all the other times, Edie. We re done …   Wikipedia

  • Mother's Cookies — Mother s redirects here. For the kosher food company, see Manischewitz. Mothers Cookies logo Mother s Cookies is a brand that originally had a bakery based in Oakland, California, that operated from 1914 to 2008.[1] …   Wikipedia

  • Italian Folktales — ( Fiabe Italiane ) is a collection of 200 Italian folktales published in 1956 by Italo Calvino. Calvino began to undertake the project that will lead to the Italian Folktales in 1954, influenced by Vladimir Propp s Morphology of the Folktale ;… …   Wikipedia

  • Mother (John Lennon song) — Mother Single by John Lennon from the album John Lennon/Plastic Ono Band B side Why (Yoko Ono) …   Wikipedia

  • Mother Cabrini Shrine — Sacred Heart of Jesus statue at the Mother Cabrini Shrine. Basic information Location 20189 Cabrini Boulevard Golden, Colorado 80401 Geographic coordinates …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»